Μηχανές και κίνηση, ηλεκτρισμός και μαζική παραγωγή, ηλεκτρονικά συστήματα και αυτοματοποίηση, κυβερνο-συστήματα, ίντερνετ και διαδίκτυο των πραγμάτων. Ένας πολύ χοντρικός και μάλλον απλοϊκός ορισμός των τεσσάρων «βιομηχανικών επαναστάσεων» που έχει ζήσει η ανθρωπότητα. Κι όμως ακόμη και αυτή η απλοϊκή παρουσίαση είναι συγκλονιστική, αν σκεφτεί κανείς ότι τα απίστευτα τεχνολογικά άλματα, έγιναν μόλις σε δυόμισι αιώνες, μια ανάσα, στο σύνολο της ύπαρξής μας. 

Τρεις τεχνολογικές επαναστάσεις πλήρως βιωμένες κι ενώ τα αποτελέσματά τους στον τρόπο της ζωής μας είναι εμφανή, τα αποτελέσματά τους στον πλανήτη, τη φύση ακόμη και την σύσταση της ύπαρξής μας, μας είναι ακόμη ασαφή. Και ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η τέταρτη, παντελώς «αχαρτογράφητη» και μάλλον ακατανόητη για τους περισσότερους από εμάς.

Η «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση», συνήθως ορίζεται ως ένας συνδυασμός των νέων τεχνολογιών: τεχνητή νοημοσύνη, μηχανική εκμάθηση, κωδικοποίηση της φυσικής γλώσσας, ρομποτική, cloud computing, νανοτεχνολογία, 3D εκτύπωση, Internet of Things. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτές οι τεχνολογίες θα μεταμορφώσουν τις κοινωνίες που ζούμε και τις οικονομίες στις οποίες εργαζόμαστε. Κι αυτές οι αλλαγές εκτιμάται ότι θα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη μέχρι το 2030. 

Σύμφωνα με τον Κλάους Σβαμπ - πρόκειται για τον ιδρυτή του Φόρουμ του Νταβός (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) - στην πραγματικότητα ο όρος «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση» αναγγέλλει μια σειρά κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και οικονομικών γεγονότων που θα ξετυλιχτούν τον 21ο αιώνα και θα βασίζονται στη διαθεσιμότητα ψηφιακών τεχνολογιών που ήρθαν ως αποτέλεσμα της τρίτης βιομηχανικής ή - όπως αλλιώς ονομάζεται - ψηφιακής επανάστασης. 

«Κοινωνικός μετασχηματισμός σε παγκόσμια κλίμακα»

Στο σύνολο της η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση θα επηρεάσει μέσω των καινοτομιών που θα φέρει, ένα πλήθος πεδίων και όπως συνέβη με όλες τις προηγούμενες, έτσι κι αυτή η νέα επανάσταση θα επιφέρει αλλαγές, στον τρόπο που οι άνθρωποι δημιουργούν, ανταλλάσσουν και διανέμουν αξία και θα μεταβάλει ριζικά τα θεσμικά όργανα αλλά και τα άτομα. Όπως γράφει ο Σβαμπ, σε άρθρο του στην Britannica, η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση θα φέρει μια μεγάλη συστημική αλλαγή. Σε οικονομικό επίπεδο, ο αυτοματισμός θα διαταράξει τα παλιά μοντέλα μεταφοράς και παραγωγής, σε επιστημονικό η τεχνική CRISP θα αλλάξει τον τρόπο επεξεργασίας των δομικών στοιχείων της ζωής, η τεχνητή νοημοσύνη θα αυξήσει τις δεξιότητες σε κάθε κλάδο, ενώ τεχνολογίες όπως το blockchain θα θολώσουν τα όρια μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού κόσμου. Το δε, αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι ο κοινωνικός μετασχηματισμός σε παγκόσμια κλίμακα. 

Η «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση», έχει ισχυρούς υποστηρικτές, κυρίως think tanks και συμβούλια που συνεργάζονται με οικονομολόγους και τεχνικούς εμπειρογνώμονες και φυσικά τις ίδιες τις εταιρείες τεχνολογίας, αλλά και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που πρωτοστατεί. Όλοι οι παραπάνω συνομιλούν φυσικά με κυβερνήσεις διαμορφώνοντας ήδη την μελλοντική βιομηχανική στρατηγική και προτάσσουν τα θετικά των άμεσων και μεγάλων επενδύσεων στις νέες τεχνολογίες που θα αλλάξουν το μέλλον. Πιο εύκολη καθημερινότητα, μεγαλύτερη παραγωγικότητα με λιγότερη εργασία, επανάσταση σε κρίσιμους τομείς, όπως η υγεία. Ένα νέο σύστημα και μια υπόσχεση για ένα βιώσιμο μέλλον - ενώ το παρόν φαντάζει κορεσμένο - με ελεγχόμενη χρήση της ενέργειας και των πόρων, ελάχιστα απορρίμματα και μέγιστη ανακύκλωση. 

Οι κατέχοντες τους νέους πόρους και η «τεχνολογική ανεργία»

Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Ο καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημίου Λιντς Μπέκετ, Τζέιμι Μόργκαν, σημειώνει σε άρθρο του στο The Conversation, ότι «η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση δεν είναι απλά μια ευκαιρία. Έχει σημασία ποια είναι η ευκαιρία, ποιον αφορά και ποιοι είναι οι όροι της. Κι αυτό συζητιέται σπάνια». 

«Η έμφαση στα οφέλη και η εστίαση στην ανάγκη για επενδύσεις αποσπούν το ενδιαφέρον από το βασικό ζήτημα που είναι ποιος θα κατέχει την βασική υποδομή του μέλλοντός μας. Οι μεγάλες εταιρείες στοχεύουν στον έλεγχο της πνευματικής ιδιοκτησίας των τεχνολογιών που θα επηρεάσουν κάθε πτυχή της ζωής. Ταυτόχρονα, όσοι γράφουν για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση αναγνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει αυτό που αποκαλούν ‘τεχνολογική ανεργία’. Οι τρέχουσες αξιώσεις σχετικά με τον πιθανό ρυθμό μετατόπισης εργασίας είναι μικτές. Ορισμένες έρευνες υποστηρίζουν ότι το 30% έως 50% των σημερινών μορφών απασχόλησης μπορεί να εξαφανιστεί. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πιο πιθανό το ποσοστό να κυμανθεί στο 10%. 

» Ωστόσο, το σιωπηρό μήνυμα που μεταδίδεται από εταιρείες και συμβούλους, παρά το γεγονός ότι αυτό θα επηρεάσει τους περισσότερους τομείς της κοινωνίας, είναι ότι ‘το μέλλον έρχεται και θα έπρεπε να το συνηθίσετε’. Και τα μηνύματα και οι πολιτικές των κυβερνήσεων τείνουν προς αυτή την άποψη. Για τις κυβερνήσεις, οι ευκαιρίες έχουν μεταφραστεί σε γλώσσα ανταγωνιστικών απειλών: ‘αν δεν τα κάνουμε εμείς, θα τα κάνουν οι άλλοι’. Έτσι η προσοχή επικεντρώνεται με έμφαση στις αναπόφευκτες οικονομικές συνέπειες χωρίς να εξετάζονται οι ευρύτερες κοινωνικές επιπτώσεις που θα χρειαστούν διαχείριση». 

Μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα; 

Οι οικονομολόγοι και καθηγητές του MIT Έρικ Μπρίντζολφσον και Άντριου Μακάφι, εκτιμούν επίσης ότι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ανισότητα κυρίως μέσω των αναταράξεων που θα προκληθεί στην αγορά εργασίας, καθώς η αυτοματοποίηση θα υποκαθιστά όλο και περισσότερο το εργατικό δυναμικό. Ο εκτοπισμός των εργαζομένων από τις μηχανές και τα ρομπότ μπορεί να επιδεινώσει το χάσμα των κερδών μεταξύ κεφαλαίου και εργατών. 

Περισσότερη τεχνολογία από ότι μπορούμε να καταναλώσουμε;

Η Παζ Σέρα Πορτίγια από το think tank Eco Politica σημειώνει ακόμη ένα ζήτημα. Σύμφωνα με άρθρο της, η τεχνολογία έχει αναδειχτεί ως η βασική, μοναδική και παγκόσμια λύση για όλα μας τα προβλήματα. «Αυτό, σε συνδυασμό με τον πρωτοφανή ρυθμό επιτάχυνσης που βιώνουμε στον σημερινό κόσμο, σημαίνει ότι συμβαίνουν βιομηχανικές επαναστάσεις προτού προλάβουμε να αφομοιώσουμε τα χαρακτηριστικά και τις συνέπειές τους. Σε μόλις δέκα χρόνια, δυο βιομηχανικές επαναστάσεις αλληλοκαλύπτονται». 

Όπως σημειώνει η Πορτίγια οι νέες τεχνολογίες, δημιουργήματα της νέας βιομηχανικής επανάστασης, παρουσιάζονται ως οι λύσεις στα προβλήματα που δημιούργησαν οι προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις. Ωστόσο, αναρωτιέται μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με την τεχνολογία, που σημαίνει επίσης επανεξέταση της σχέσης μας με το περιβάλλον, τους άλλους ανθρώπους και τον πλανήτη. 

Θέτοντας μια σειρά από ζητήματα όπως το ενδεχόμενο δημιουργίας μεγαλύτερης κοινωνικής ανισότητας, την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις νέες τεχνολογίες - εντός του πλαισίου της κλιματικής αλλαγής - αλλά και των κινδύνων που αυτές μπορεί να υποκρύπτουν για τα προσωπικά και κοινωνικά δικαιώματα, η Πορτίγια καταλήγει ότι η τεχνολογική επανάσταση συμβαίνει έτσι κι αλλιώς, κι αυτό που έχει σημασία είναι «να απαιτήσουμε λογοδοσία, δημόσιο διάλογο και δημοκρατικό έλεγχο επί των τεχνολογικών εξελίξεων»

ΠΗΓΗ : // tvxs // Αγγελική Δημοπούλου //

Οι δυο τελευταίες δεκαετίες είναι περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας έχουν συντελεστεί ριζικές αλλαγές στο ενεργειακό τοπίο της χώρας, τόσο στο επίπεδο της νομοθεσίας, όσο και στο επίπεδο της ανάπτυξης πληθώρας ενεργειακών δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς. Κάποιες από αυτές παρουσιάζονται σαν αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους. Χρειάζεται αρκετή συζήτηση, ως προς αυτό. Το βέβαιο είναι ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δε γίνεται τυχαία, αφού είναι προϊόντα κρατικών ή διακρατικών σχεδιασμών και επιχειρηματικών επιδιώξεων μεγάλης κλίμακας, που δεν έχουν πεδίο αναφοράς μόνο τη δική μας χώρα.

Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μας συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά γίνονται ερήμην τους. Ταυτόχρονα, ανησυχούν και τρομάζουν, αφενός εξαιτίας της μεγάλης κλίμακας των ενεργειακών έργων και των επιπτώσεών τους και, αφετέρου, εξαιτίας της ενεργειακής «φρενίτιδας» των ημερών μας, που -ολοφάνερα- πυροδοτείται από τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας. Σε αυτές τις συνθήκες, το μόνο που μπορούν να διακρίνουν είναι η καθημερινή επιδείνωση των όρων της ζωής τους, σε όλα τα επίπεδα (περιβαλλοντικό, κοινωνικό, οικονομικό κλπ.).

Για τα τοπικά και θεματικά κινήματα στο χώρο της ενέργειας το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν αυτές τις εξελίξεις, ούτε καν να τις ερμηνεύσουν με έναν ενιαίο τρόπο. Ενώ αντιλαμβάνονται, όλο και περισσότερο, την ανάγκη να δράσουν ενιαία, εμφανίζονται αμήχανα και ανήμπορα να περιγράψουν ένα πειστικό πλαίσιο αρχών που θα τεκμηριώνει αυτήν την ανάγκη και θα περιγράφει κάποιους βασικούς κοινούς στόχους. Αυτήν την αδυναμία δεν μπορούν να κρύψουν, φυσικά, περιστασιακές συνεργασίες ή συμπράξεις, που μένουν στην επιφάνεια των προβλημάτων και που έχουν περισσότερο επικοινωνιακό χαρακτήρα. Χρειαζόμαστε κάτι πολύ περισσότερο, κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό, ιδιαίτερα τώρα, που κάποιες επιλογές τείνουν να πάρουν οριστικό χαρακτήρα.

Υπήρξαν, στο παρελθόν, κάποιες απόπειρες δικτύωσης κινημάτων, μόνο που αφορούσαν επιμέρους δραστηριότητες, οι στοχεύσεις τους ήταν σχετικά περιορισμένες και είχαν μικρή διάρκεια. Νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε κάτι πιο φιλόδοξο, που να αγκαλιάζει όλο το φάσμα των αντιστάσεων και των κινηματικών δραστηριοτήτων στον τομέα της ενέργειας. Και αυτό δεν μπορεί να ξεκινήσει με κάτι λιγότερο από μια πανελλαδική συνάντηση - συνέλευση, με δημόσια, ανοιχτή ατζέντα, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς καχυποψίες, χωρίς αυτοπεριορισμούς και χωρίς το φόβο της έκθεσης των διαφορετικών προσεγγίσεων. Για να δράσουμε από κοινού, πρέπει πρώτα να γνωριστούμε μεταξύ μας ουσιαστικά. Αυτό είναι κάτι που μας λείπει.

Βασικός στόχος μιας τέτοιας συνάντησης -πιστεύουμε ότι πρέπει να- είναι ο αδιαμεσολάβητος διάλογος και η παρουσίαση όλων των οπτικών, μέσω των οποίων η κάθε συλλογικότητα προσεγγίζει τα ζητήματα της ενέργειας, ξεκινώντας από τα πιο απλά ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, αυτό της αναγκαιότητας της κοινής δράσης. Θέλουμε να είμαστε προσγειωμένοι/ες, ωστόσο δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι βαθύτερη επιθυμία μας είναι να ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση ευρύτερων μετώπων, που θα συμβάλλουν στη μαζικοποίηση και στην αποτελεσματικότητα των αγώνων μας. Όσος χρόνος και όση προσπάθεια χρειαστούν γι’ αυτό.

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις και προθέσεις, παίρνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε όλες τις συλλογικότητες, που εμπλέκονται σε ενεργειακές δραστηριότητες κάθε είδους, σε μια πανελλαδική συνάντηση - συνέλευση, στην Αθήνα,το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Γενάρη 2020

Από μέρους μας, θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε το διάστημα μέχρι την πραγματοποίηση της συνάντησης να αποτελέσει περίοδο ανάπτυξης ενός δημιουργικού, δημόσιου διαλόγου, που θα κορυφωθεί σε αυτήν. Σε αυτήν την επιδίωξη, θα συνεργαστούμε στενά με όλες τις συλλογικότητες, που νιώθουν την ίδια ανάγκη με μας.

30/10/2019

Δίκτυο «Μεσοχώρα - Αχελώος SOS»

Πρωτοβουλία Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Πρωτοβουλία κατοίκων Αθήνας για την προστασία των Αγράφων

(«Άγραφα SOS») 

mail επικοινωνίας: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
blog: meeting4energy.blogspot.comσελίδα f/b: Συνάντηση για την ενέργεια

Όλα όσα αφορούν στη συνάντηση είναι αναρτημένα στο blog, που δημιουργήθηκε αποκλειστικά
για το σκοπό αυτό (κάλεσμα, πρόγραμμα εργασιών, συλλογικές και προσωπικές επεξεργασίες,
άλλα βοηθητικά υλικά, γραφικά κ.λπ.): https://meeting4energy.blogspot.com

H Ντόρα Μπακογιάννη λέει πως «το ότι η Ελλάδα δεν θα συμμετάσχει στη διάσκεψη για τη Λιβύη είναι λάθος, και είναι διπλωματική και πολιτική απρέπεια εκ μέρους της Γερμανίας».

Ο Νίκος Κοτζιάς θυμίζει πως «όταν οι Ιταλοί ετοίμαζαν τη διάσκεψη του Παλέρμο για τη Λιβύη τους έστειλα προκαταβολικά σαφές μήνυμα. Χωρίς παρακάλια: "καμία απόφαση δεν θα προχωρήσει αν δεν κληθεί η Ελλάδα. Αλλιώς το βέτο θα είναι στο τραπέζι Συμβουλίου ΥΠΕΞ ως προς θέματα διάσκεψης". Έτσι όφειλαν να κινηθούν και τώρα».

Οι ίδιοι οι οικοδεσπότες της διάσκεψης για τη Λιβύη, οι Γερμανοί, λένε πως «κατανοούν το θεμιτό ενδιαφέρον και την ανησυχία» της Ελλάδας αλλά αρνούνται – διά της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου Ουλρίκε Ντέμερ - να εξηγήσουν γιατί την απέκλεισαν. «Δεν μπορούμε να δώσουμε εδώ πληροφορίες για τις ακριβείς σταθμίσεις των αποφάσεων σε αυτό το θέμα. Είναι πάντα δύσκολο να διαμορφώσεις έναν κύκλο συμμετεχόντων και πέραν αυτού δεν μπορώ να πω πώς καταλήξαμε. Δεν θέλουμε αυτό να το συζητήσουμε δημοσίως», δήλωσε η κυρία Ντέμερ.

Εδώ, στην Αθήνα, κάποιοι κυβερνητικοί κύκλοι – διά της προσφιλούς μεθόδου των διαρροών – λένε περίπου ότι η Ελλάδα… δεν είχε καμιά δουλειά στο Βερολίνο διότι δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενο μέρος στον εμφύλιο της Λιβύης, ότι επίσης δεν δέχεται άμεσα προσφυγικές ροές από τη Λιβύη (όπως π.χ. η Ιταλία), και πως εν τέλει… δεν τρέχει και τίποτα διότι αυτού του τύπου οι διασκέψεις δεν παράγουν αποτέλεσμα πέραν των γνωστών ευχολογίων.

Παραπλεύρως, και επισήμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας λέει πως για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θα είναι παρούσα στη σύνοδο της Λιβύης φταίει ο… ΣΥΡΙΖΑ: «Ας αναλογιστεί (ο ΣΥΡΙΖΑ) τις ευθύνες του», λέει, «καθώς τον Ιούνιο του 2015, οπότε η Γερμανία διοργάνωσε την πρώτη συνάντηση υψηλών αξιωματούχων του σχήματος Ρ5+5, που μετεξελίχθηκε στη Διαδικασία του Βερολίνου, αμέλησε έστω να θέσει το ενδεχόμενο συμμετοχής της Ελλάδας. Απούσα λοιπόν τότε η χώρα μας με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στις διασκέψεις του Άμπου Ντάμπι (2017) και των Παρισίων (2018)».

Το – απολύτως διασταυρωμένο – ρεπορτάζ του tvxs.gr λέει πως με τηλεφωνικές διαρροές από το Μαξίμου υποδεικνυόταν ως υπεύθυνο για τη μη παρουσία της Ελλάδας στη διάσκεψη της Κυριακής το υπουργείο Εξωτερικών και, προσωπικά, ο Νίκος Δένδιας. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως υπάρχει ανοιχτή κόντρα μεταξύ δύο πόλων του Μαξίμου και του υπουργού Εξωτερικών. Συγκεκριμένα, ο Νίκος Δένδιας φαίνεται να δέχεται τα υπόγεια πυρά τόσο από τη διευθύντρια του Διπλωματικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που τελεί υπό αποχώρηση καθώς αναλαμβάνει πρέσβης στην Ουάσιγκτον, και του συμβούλου επί ευρωπαϊκών θεμάτων Δημήτρη Μητρόπουλου. Το ενδιαφέρον στοιχείο, όσο και αποκαλυπτικό της αποδιάρθρωσης που υπάρχει στα μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής, είναι το γεγονός πως εσωτερική κόντρα φέρεται να υπάρχει και μεταξύ της κυρίας Παπαδοπούλου και του κ. Μητρόπουλου, ενώ από την πλευρά του υπουργείου Εξωτερικών τα πυρά – πάντοτε υπογείως – επιστρέφονται προς το Μαξίμου.

Η πραγματικότητα, επίσης με βάση απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες, λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση υποτίμησε βαριά τόσο συνολικά την παράμετρο Λιβύη όσο και τη διάσκεψη του Βερολίνου. Κι όταν, μέσω διπλωματικών και πολιτικών διαύλων, επιχείρησε την τελευταία εβδομάδα να διασφαλίσει την παρουσία της χώρας στο Βερολίνο την επόμενη Κυριακή εισέπραξε την άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης μετά από «βέτο» που έθεσε ο Ταγίπ Ερντογάν.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες οι κυβερνητικοί χειρισμοί ήταν τουλάχιστον ερασιτεχνικοί, η όλη κινητοποίηση – κι αυτή μη συντεταγμένη – έγινε την τελευταία εβδομάδα, και ουδείς είχε δώσει σημασία εδώ και μήνες στο «καμπανάκι» που έκρουε ο πρέσβης μας στο Βερολίνο Θεόδωρος Δασκαρόλης.



ΠΗΓΗ : // tvxs // Μαρίνα Αλεξανδρή //

«Ένα ιστορικό βήμα»: ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ χαιρέτισε την εμπορική συμφωνία που υπέγραψε με τον αντιπρόεδρο της κινεζικής κυβέρνησης Λιου Χε, η οποία βάζει τέλος στην πρωτοφανή αντιπαράθεση των δύο μεγαλύτερων οικονομικών δυνάμεων του κόσμου.

«Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί ένα ιστορικό βήμα, ένα βήμα που δεν είχαμε κάνει ποτέ με την Κίνα, προς μια δίκαιη και αμοιβαία εμπορική συμφωνία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος.

Η συμφωνία θα είναι επωφελής «για την Κίνα, για τις ΗΠΑ, για τον κόσμο ολόκληρο», ανέφερε ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τζινπίνγκ, σε μια επιστολή του που απευθυνόταν στον Τραμπ και διαβάστηκε στον Λευκό Οίκο από τον Λιου Χε.

Από τη συμφωνία αυτή εκτιμάται ότι θα ωφεληθεί η εκλογική βάση του Ρεπουμπλικάνου προέδρου, ιδίως οι αγρότες και οι βιομηχανίες, που ήταν τα παράπλευρα θύματα του εμπορικού πολέμου μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου.

Η Κίνα δεσμεύτηκε ότι θα αγοράσει επιπλέον αμερικανικά προϊόντα αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά την επόμενη διετία, σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, έκτασης 94 σελίδων που δόθηκε στη δημοσιότητα στο σύνολό της. Αυτές οι επιπρόσθετες αγορές αυτές βασίζονται στο επίπεδο των κινεζικών εισαγωγών του 2017, δηλαδή πριν ξεκινήσει ο εμπορικός πόλεμος. Βασικός στόχος είναι να μειωθεί το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα, που ήταν μια από τις απαιτήσει τους Λευκού Οίκου. Αναλυτικά, η Κίνα θα δαπανήσει 77,7 δισεκ. δολάρια για πρόσθετες αγορές από τον κατασκευαστικό τομέα, 52,4 δισεκ. δολάρια στον τομέα της ενέργειας, 37,9 δισεκ. στις υπηρεσίες και 32 δισεκ. σε προϊόντα του αγροτικού τομέα.

Στα προϊόντα που δεσμεύτηκαν να αγοράσουν οι Κινέζοι από τις ΗΠΑ περιλαμβάνονται βαριά μηχανήματα, φαρμακευτικά είδη, αυτοκίνητα, σίδηρος και χάλυβας αλλά επίσης και κρέας, δημητριακά και βαμβάκι.

Το πρώτο κεφάλαιο της συμφωνίας περιλαμβάνει εξάλλου ρυθμίσεις σχετικές με τη μεταφορά τεχνολογίας και την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, που ήταν επίσης μια από τις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Τα δικαιώματα χρήσης της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι μεταξύ των υπηρεσιών που θα αγοράζει στο εξής το Πεκίνο.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο άνοιγμα της κινεζικής αγοράς στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες.

Στην επιστολή του ο Κινέζος πρόεδρος τόνισε ότι η συμφωνία δείχνει πως οι δύο χώρες μπορούν να επιλύσουν τις διαφορές τους και να βρουν λύσεις βασισμένες στον διάλογο.




ΑΠΕ

Μετά την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα προτείνει ως επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Βασική αρετή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι το δημοκρατικό φρόνημα, η πίστη στο Σύνταγμα και η υπεράσπισή του και φυσικά η αντίστασή του σε δελεαστικές προτάσεις ή πιέσεις να κάμψει τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η κυρία Σακελλαροπούλου, κατά τις τελευταίες 22 ημέρες επέδειξε πλήρη διαθεσιμότητα να κάμψει τις βασικές αρχές λειτουργίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του κράτους δικαίου και να παραβιάσει τα δικαιώματα ενός ανθρώπου, του Αλεξάντερ Βίννικ, εξυπηρετώντας την πολιτική ατζέντα του κ. Μητσοτάκη και τις πιέσεις από πλευράς των Κυβερνήσεων ΗΠΑ και Γαλλίας.

Απέδειξε έτσι ότι δεν διαθέτει αυτήν την βασική αρετή της ικανότητας αντίστασης σε αντισυνταγματικές πολιτικές πιέσεις. Κι ακόμη περισσότερο, εμφανίσθηκε διατεθειμένη στην πράξη να σύρει ολόκληρο το Συμβούλιο της Επικρατείας στην κατεύθυνση μιας εξόφθαλμα αντισυνταγματικής σκοπιμότητας, θυσιάζοντας όχι μόνον τα δικαιώματα και ενδεχομένως τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και την ίδια την έννοια και το περιεχόμενο του Κράτους Δικαίου στη χώρα μας, καθώς και της διάκρισης των εξουσιών.

Τη συγκεκριμένη εξέλιξη την είχα προβλέψει με δημόσια δήλωσή μου στις 24 Δεκεμβρίου 2019, την οποία παραθέτω πιο κάτω. Και με επόμενες δηλώσεις μου περιέγραψα όλα όσα διέπραξε η κα Σακελλαροπούλου, στους κρίσιμους χρόνους (9/1/20, 10/1/20).

Η προταθείσα από τον Πρωθυπουργό ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέδρευσε στις 10/1/2020 του Συμβουλίου της Επικρατείας για την υπόθεση του Αλεξάντερ Βίννικ, την κατά γενική ομολογία σοβαρότερη υπόθεση των τελευταίων ετών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, επιμένοντας να την δικάσει άρον-άρον, κάμπτοντας κάθε εγγύηση δίκαιης δίκης. Μολονότι της υπεβλήθη αίτημα αναβολής και αίτηση εξαίρεσης, επέμεινε να προεδρεύσει και να διεκπεραιώσει την αποστολή. Η σημερινή της παραίτηση από τη θέση της Προέδρου του ΣτΕ αποδεικνύει πλήρως ότι διέπραξε, εν γνώσει της, κακοδικία και σήμερα προάγεται πολιτειακώς.

Οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας, οι δικηγόροι, οι δικαστές, ας αντιδράσουν πριν να είναι αργά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Πρ. Πρόεδρος της Βουλής

Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας

Συνήγορος Υπεράσπισης του Αλεξάντερ Βίννικ»

Η δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις 24/12/2019:

«Χθες δήλωσα ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ έχει απέναντί του «μηχανισμούς που αναμένεται τώρα να κινητοποιηθούν υπόγεια και φανερά για να ανατρέψουν τη δικαστική απόφαση» αναστολής εκτέλεσης της έκδοσής του.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην προσωρινή διαταγή αναστολής της έκδοσης και ένα «αόρατο-ορατό» χέρι αφαίρεσε την υπόθεση από το αρμόδιο Δ´ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, διέγραψε την υπόθεση από το πινάκιο της ορισθείσας δικασίμου της 24/3/2020 και την προσδιόρισε εσπευσμένα ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις 10 Ιανουαρίου 2020, συντέμνοντας τις προθεσμίες και αλλάζοντας τον Εισηγητή της υποθέσεως, που είχε ήδη ορισθεί.

Το «αόρατο-ορατό» χέρι ανήκει στην Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, απασχολήθηκε με αυτό.

Υπενθυμίζω ότι 7/1/2020 ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο.

Και ότι το όνομα της κας Σακελλαροπούλου ακούγεται μεταξύ των πιθανών προτεινομένων για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο αγώνας του Αλεξάντερ για το δίκαιο και το δίκιο συνεχίζεται. Είναι ένας άνισος αγώνας, που θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να τον κερδίσουμε.

Υπερασπιζόμαστε όχι μόνο τον Αλεξάντερ, αλλά και την ανεξαρτησία της χώρας μας και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

24/12/2019

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Αίσθηση προκάλεσαν οι ανακοινώσεις του προέδρου της Ρωσίας, τις οποίες ακολούθησε η αιφνιδιαστική παραίτηση του πρωθυπουργού Ντίμτρι Μεντβέντεφ και όλου του υπουργικού συμβουλίου.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχασε, μάλιστα, χρόνο και ανακοίνωσε ήδη την πρότασή του για τον αντικαταστάτη του Μεντβέντεφ. Αυτός είναι ο 53χρονος Μιχαήλ Μισούστιν, πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας φορολογίας της χώρας.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τον Μισούστιν παρά μόνο ότι έχει εργαστεί για σε κυβερνητικές θέσεις από το 1998, έχει κρατήσει χαμηλό προφίλ και βρίσκεται επικεφαλής της φορολογικής υπηρεσίας της χώρας από το 2010.

Μπορεί οι σημερινές δηλώσεις του Ρώσου προέδρου να προκάλεσαν αίσθηση, καθώς ο Πούτιν δεν είναι από τους πολιτικούς που συνηθίζει να… μοιράζεται δημοσίως αποφάσεις κεντρικής πολιτικής, όμως οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι πρόκειται για κινήσεις που είναι υπολογισμένες.

Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που εκτιμούν πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν ενδεχομένως να ετοιμάζεται να βάλει σφίξει ακόμη περισσότερο τον απόλυτο έλεγχο που έχει στη ρωσική πολιτική σκηνή, ενώ υπάρχουν ήδη αναφορές πως ίσως να ετοιμάζεται για την πρωθυπουργία μετά το 2024, όταν και τελειώνει η θητεία του ως πρόεδρος. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το κάνει αυτό, καθώς είχε… αλλάξει θέσεις στο παρελθόν με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Εκ μέρους της αντιπολίτευσης ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο πιο επιφανής αντίπαλος του Πούτιν, ήδη προειδοποίησε πως ο πρόεδρος ίσως να επιχειρήσει να κρατήσει τον έλεγχο και μετά το πέρας της θητείας του.



ΠΗΓΗ ://ΕΦ.ΣΥΝ.

Την επανίδρυση υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με επικεφαλής το Νότη Μηταράκη και αναπληρωτή τον Γιώργο Κουμουτσάκο, ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας. 

Πρόκειται δηλαδή για την ίδρυση ξεχωριστού υπουργείου για το μεταναστευτικό - προσφυγικό, το οποίο υπήρχε - για την ακρίβεια ιδρύθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε λόγω ιδεοληψίας να το καταργήσει αμέσως μετά την εκλογή της, υποστηρίζοντας πως δεν είχε λόγο ύπαρξης. Συγκεκριμένα, κατήργησε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής μεταφέροντας το ευαίσθητο αυτό θέμα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Μάλιστα τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυριζοταν πως ήταν «μη λειτουργικό», ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υποστήριζε πως πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και πως η κατάργησή του και η ένταξη των αρμοδιοτήτων του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι μια ορθολογική κίνηση.

Το Tvxs.gr είχε αναδείξει από την πρώτη στιγμή πως η κατάργηση του αρμόδιου υπουργείου ήταν μια εγκληματική κίνηση που θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα, όπως και συνέβη. 

Υπενθυμίζεται ότι προεκλογικά η ΝΔ είχε επενδύσει πολιτικά στο προσφυγικό ζήτημα προς άγραν ψήφων. Πολλά στελέχη της μάλιστα χρησιμοποιούσαν ακροδεξιά ρητορική, υποστηρίζοντας ότι για το ζήτημα ευθύνεται η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως πολλά από τα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης που πρωτοστατούν ακόμη και σήμερα στις αντιπροσφυγικές δράσεις προέρχονται από τους κόλπους της ΝΔ γεγονός που έχει εγκλωβίσει την κυβέρνηση. 

Στο διάστημα των έξι μηνών που ακολούθησε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις πολιτικές που εφάρμοσε και την κακοδιαχείριση προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα, δημιουργώντας μια χαοτική κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από λίγους μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ορίσει τον Αλκιβιάδη Στεφάνη ειδικό συντονιστή για το προσφυγικό, ενώ τελικά κατέληξε να ιδρύσει το ειδικό χαρτοφυλάκιο που ο ίδιος δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν χρειαζόταν. Έφτασε δε στο σημείο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να παραδεχτεί πως το πρόβλημα είναι «έξω και πέρα από κάθε δυνατότητα διαχείρισης». 

Παράλληλα, δεν έλειπαν και οι αντιπροσφυγικές κορώνες από κορυφαία στελέχη της, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την κυνική και απαράδεκτη αναφορά του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος την ώρα που πνίγονταν άνθρωποι σε ένα ακόμη προσφυγικό ναυάγιο μιλούσε για «ομαδική προσπάθεια αλλοίωσης της χώρας». Από την πλευρά του, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, με πλήρη κάλυψη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είχε δηλώσει πως όσο αυξάνονται οι περιπολίες τόσο θα αυξάνονται και οι νεκροί πρόσφυγες. 

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ανακοινώσεις έρχονται ένα 24ωρο μετά τα γεγονότα που συνέβησαν στην Χίο και τις αποδοκιμασίες εναντίον του ίδιου του Νότη Μηταράκη.  Υπενθυμίζετα πως για τις 22 Ιανουαρίου έχει ανακοινωθεί γενική απεργία στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού.

«Τα γενέθλια μιας νεαρής πριγκίπισσας με το όνομα Ινφάντα μονοπωλούν κάθε χρόνο το ενδιαφέρον της αυλής και των πολιτών του σκοτεινού βασιλείου της Ισπανίας. Ο θλιμμένος Βασιλιάς, τα ασφυκτικά υφάσματα και μία πνιγηρή ατμόσφαιρα φέρνουν την ανάγκη της μεταμόρφωσης. Μάγοι, ακροβάτες, χορευτές παρελαύνουν μπροστά στα μάτια της πριγκίπισσας όμως η έκπληξη θα έρθει από αλλού. Ένα τέρας κι ένας καθρέφτης, η πύλη στο ανεξερεύνητο της ανθρώπινης ύπαρξης, θα αποκαλύψουν πως η γνώση είναι προάγγελος δεινών. Κι όσο πιο λαμπερός πρέπει να δείχνεις τόσο πιο σκοτεινός ο αντικατοπτρισμός. Θα είναι τελικά αυτό, το πάρτι γενεθλίων που ονειρεύτηκε η Ινφάντα?»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Oscar Wilde
Μετάφραση: Μαρία Νίκα 
Διασκευή: Μαρίνα Κονταρίνη, Μαρία Νίκα
Σκηνοθεσία: Μαρία Νίκα
Μουσική: Άρης Τρουπάκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηρώ Λιβιεράτου
Επιμέλεια μαγικών: Costa Funtastico (Κωνσταντίνος Παντελιάς)

Σχεδιασμός αφίσας: Θοδωρής Χρυσικός
Φωτογραφίες: Κώστας Τρουπάκης

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ:
Chalil Alizada
Ιφιγένεια Γρίβα
Βασίλης Ζαϊφίδης
Μαρίνα Κονταρίνη
Μαρία Νίκα
Γιώργος Σταυριανός
Άρης Τρουπάκης
Σταύρος Τσιτσόπουλος

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Σκηνογράφο-Ενδυματολόγο Κωνσταντίνο Ζαμάνη για την συμβολή του στη διεξαγωγή της παράστασης και τον Ιωάννη Παπλωματά για την παραχώρηση του χώρου προβών “Xώρος τέχνης και δημιουργίας Art Studio 34B”.

Τιμές Εισιτηρίων:

Κανονικό: 12€

Φοιτητικό-Άνω των 65: 10€

Ατέλειες-ανέργων: 5€

Από 30 Ιανουαρίου έως 28 Φεβρουαρίου
κάθε ΠΕΜΠΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ &
από 1 Μαρτίου έως 13 Μαρτίου
κάθε ΤΕΤΑΡΤΗ, ΠΕΜΠΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Ώρα: 21:00   Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά
Στο Θέατρο Φούρνος
Μαυρομιχάλη 168, 11472 Αθήνα
Πληροφορίες-κρατήσεις στο ταμείο του Θεάτρου – τηλ. 2106460748 και στο www.viva.gr